Bir Sevmek Bin Defa Ölmekmiş Akrostiş Şiiri
Bir Sevmek Bin Defa Ölmekmiş Akrostiş Şiiri
BİR SEVMEK BİN DEFA ÖLMEKMİŞ
Belki de zaman içinde vurulmuştum ben sana,
İlk görüşte aşık olmuştum belki de, ben ona…
Rüyalarımda sevdiğim, taptığım kadın başkaydı oysa…
Senelerdir arıyordum kalbimin prensesini,
Elbet bir gün bende bulacaktım birisini
Ve ölürcesine sevecektik birbirimizi…
Milad kabul edecektim kendimce o anı…
Eylül’de kış başlarken, ben yaşayacaktım baharı…
Kaderimi baştan yazacaktım ki; Azrail aldı benden cananı…
Bu yüzden tövbeliyim artık sevmeye, sevilmeye…
İstemezdim böyle diri diri mezara gömülmeye…
Nedense cesaret edemedim gülüm, senin arkandan gelmeye…
Dün gece seni gördüm yine rüyamda,
Etrafında hiç tanımadığım adamlarla…
Fuzuli’den bir şiir okudunuz bağıra bağıra,
Aşka sevdalanma diyordun sen şiirin sonunda…
Özlem duymak nasıldır bilir misin sevgiliye?
Lanet etmek nasıldır yaşadığın her güne…
Mahvettin hayatımı böyle ansızın gidişinle,
Elim kolum bağlandı, deliye döndüm ölümünle…
Keşke gitmeseydin, keşke ben ölseydim senin yerine…
Mezarıma gelip bir dua da sen okuyup, ağlar mıydın sessizce?
İlk aşkımdın sen benim, seviyordum hem de delicesine…
Şahit olsunlar yeniden gelirsem dünyaya, yine seveceğim seni ölürcesine…
